Wykłady odbywają się w okresie od października do czerwca, raz w miesącu, w poniedziałki o godzinie 18:00.
Jesteśmy przyzwyczajeni do tego, że materia wypełniająca Wszechświat składa się z atomów, które łączą się w cząsteczki chemiczne, a same składają się z cząstek elementarnych. Tak zbudowany jest świat wokół nas i my sami. Jednak od lat trzydziestych XX wieku, stopniowo, uzyskiwaliśmy dowody na to, że taka materia stanowi zaledwie kilkanaście procent materii ciążącej, rządzącej ruchami gwiazd w galaktykach i galaktyk w gromadach galaktyk. Wiemy, że ta "ciemna materia" nie może się składać z takich atomów, z jakich my jesteśmy zbudowani. Dziś, z obserwacji, wiemy bardzo dużo o ilości takiej ciemnej materii, jej rozkładzie. Nie wiemy jednak co tę materię tworzy. Jeszcze bardziej zaskakujące były wyniki obserwacji z lat dziewięćdziesiątych XX wieku, wskazujące, że Wszechświat rozszerza się coraz szybciej. Wysunięto hipotezę, że to przyspieszenie rozszerzania się Kosmosu powoduje obecność jeszcze jednego, tajemniczego składnika, o zaskakujących własnościach fizycznych - "ciemnej energii". W sumie ciemna materia i ciemna energia stanowią ok. 96% masy-energii we Wszechświecie. Problem czym one są jest zdaniem autora wykładu "największym, nierozwiązanym problemem w fizyce".
Magdalena Otulakowska-Hypka (CAMK, Warszawa)
Interferometria optyczna to jedna z najnowocześniejszych metod wykorzystywanych obecnie w astronomii obserwacyjnej. Postaram się przybliżyć ten temat - zaczynając od omówienia teorii, która się za tym kryje, poprzez metodę działania, aż do konkretnych przykładów i zastosowań we współczesnej astrofizyce.
Paweł Haensel (CAMK Warszawa)
Zarys fizyki fuzji termojądrowej. Fuzja termojądrowa w różnych typach gwiazd. Wybuchy termojądrowe gwiazd neutronowych: berstery rentgenowskie. Wybuchy białych karlów: supernowe typu Ia.
Bożena Czerny (CAMK, Warszawa)
Czarne dziury mają różne masy, od masy kilkukrotnie większej do masy Słońca do kilka miliardów razy większej od Słońca. Te mniejsze powstawały w wyniku ewolucji gwiazd. Powstawanie tych większych, jakie obserwujemy w kwazarach, po dziś dzień budzi kontrowersje i rozważa się różne możliwości.
Anna Barnacka (CAMK, Warszawa)
Soczewkowanie grawitacyjne jest zjawiskiem przewidzianym przez Einsteina w 1915 roku w ogólnej teorii względności. Jednak, dopiero w 1979 roku nastąpiło odkrycie na niebie pierwszego soczewkowanego obiektu, którym był podwójny obraz kwazara. Od tego czasu naukowcy wykorzystują soczewkowanie grawitacyjne jak gigantyczne szkło powiększające do obserwacji zarówno naszej Galaktyki jak i obiektów w najdalszych częściach Wszechświata. Wykład pozwoli odpowiedzieć na pytania na czym polega zjawisko soczewkowania grawitacyjnego, co jego obserwacje wniosły do naszej wiedzy o Wszechświecie i na jakie pytania obserwacje soczewkowania grawitacyjnego dadzą odpowiedz w przyszłości.
