Wykłady odbywają się w okresie od października do czerwca, raz w miesącu, w poniedziałki o godzinie 18:00.
Forma hybrydowa: "na żywo" / Zoom / YouTube (szczegóły poniżej).
Pulsary to obiekty wysyłające impulsy w równych odstępach czasu. Już ta własność wskazuje, że są to obiekty niezwykłe, o cechach niespotykanych na Ziemi. Gwiazdy neutronowe, bo one są pulsarami, charakteryzują się gęstością wielokrotnie przewyższającą gęstość jąder atomowych, nieosiągalną w laboratoriach. Przedstawię możliwe konsekwencje coraz dokładniejszych obserwacji gwiazd neutronowych dla opisu własności gęstej materii jądrowej.
Rejestracja na spotkanie w Zoom ♦ Instrukcja dla użytkowników Zoom.
Andrzej Zdziarski (CAMK, Warszawa)
Arkadiusz Hypki (CAMK, Warszawa)
Marek Sarna (CAMK, Warszawa)
Krzysztof Bolejko (CAMK, Warszawa)
Aleksander Sądowski (CAMK, Warszawa)
Leszek Zdunik (CAMK, Warszawa)
Paweł Pietrukowicz (CAMK, Warszawa)
Paweł Moskalik (CAMK, Warszawa)
Przemysław Jacewicz (CAMK, Warszawa)
Ewa Łokas (CAMK, Warszawa)
Joanna Mikołajewska (CAMK, Warszawa)
Maciej Bilicki (CAMK, Warszawa)
Rafał Moderski (CAMK, Warszawa)
Wojciech Hellwing (CAMK, Warszawa)
Bożena Czerny (CAMK, Warszawa)
Magdalena Otulakowska (CAMK, Warszawa)
Leszek Zdunik (CAMK, Warszawa)
Powszechną własnością gwiazd jest ich obrót czyli wirowanie. W wielu przypadkach można zmierzyć to wirowanie i wyciągnąć wnioski dotyczące budowy gwiazdy i jej historii. Szczególnie interesujące może być obserwowanie wirowania pulsarów, gwiazd zbudowanych z materii tak gęstej, że jej badanie w laboratoriach na Ziemi jest niemożliwe. W ten sposób udaje się określić pewne własności materii niemierzalne ziemskimi metodami.
Wiktor Kobyliński
Autor wykładu brał udział w polskim programie rakietowym w latach 60 XX i zamierza przypomnieć, że 7 października 2010 roku mija 40 lat od dnia, kiedy wystrzelona z Mierzei Łebskiej polska rakieta meteorologiczna Meteor2K-10 osiągnęła umowną granicę przestrzeni kosmicznej. W trakcie wykładu omówione będą szczegóły techniczne, naukowe i organizacyjne tego programu.
Jarosław Włodarczyk
Nauka o wszechświecie i ciałach niebieskich od tysiącleci fascynuje poetów i pisarzy, malarzy oraz muzyków, na różne zresztą sposoby. Często jednak dzisiejsi odbiorcy tych dzieł, krytycy sztuki czy historycy literatury nie potrafią ocenić wagi i znaczenia wątków astronomicznych. Sięgając po utwory polskich poetów romantycznych i Woody'ego Allena, dzieła Rubensa i van Gogha oraz kompozycje Henry'ego Purcella i Mozarta postaram się pokazać, jak ważna dla dogłębnego zrozumienia kultury humanistycznej różnych epok jest wiedza o historycznym rozwoju astronomii i kosmologii.
Joanna Mikołajewska (CAMK, Warszawa)
Gwiazdy błyszczą i migocą, a czasem spadają. Dlaczego? Jak odróżnić planety od gwiazd i gdzie ich szukać? Dlaczego wschodzące lub zachodzące Słońce i Księżyc sa czerwone i spłaszczone? Co to jest "zielony promień" i jak go zobaczyć? To niektóre z pytań, na które spróbuję w czasie swojego wykładu odpowiedzieć.
Aleksander Sądowski (CAMK, Warszawa)
Od Wielkiego Wybuchu aż po dzień dzisiejszy Wszechświat rozszerza się i wiele wskazuje na to, ęe ten proces będzie trwał wiecznie. Podczas mojego wykładu przybliżę słuchaczom obserwacyjne przesłanki wskazujące na oddalanie się galaktyk, fizyczne konsekwencje ekspansji i możliwe scenariusze na przyszłość.
Michał Różyczka (CAMK, Warszawa)
Paweł Pietrukowicz (CAMK, Warszawa)
Wykład prezentuje model naszej Galaktyki w skali wielkości Warszawy. Położenie wybranych obiektów w tym modelu, jak np. najbliższych gwiazd, planet pozasłonecznych, gromad gwiazdowych, mgławic, pokazuje jak wielkie są przestrzenie dzielące te obiekty od nas.
Alosza Pamiatnych (CAMK, Warszawa)
Janusz Kałużny (CAMK, Warszawa)
Astronomowie uważaja, że większość masy wszechświata stanowi ciemna materia. Nazywamy ją ciemną ponieważ nie świeci w żadnym zakresie widma. Jak dotychczas nie wiemy nawet z czego jest zbudowana. Skąd więc wiemy, że istnieje? W galaktykach znajdują się tysiące czarnych dziur. Wśród nich giganty miliardy razy masywniejsze niż Słońce. Ich pole grawitacyjne jest tak silne, że nie może z nich wylecieć nie tylko materia ale i światło. Powinny więc być zupełnie niewidoczne. Skąd więc wiemy, że czarne dziury to nie wymysł teoretykow ale realne obiekty?
Aleksander Schwarzenberg-Czerny (CAMK, Warszawa)
Stanisław Bajtlik (CAMK, Warszawa)
